بزرگنمايي:

پیام ویژه - آژانس دولتی بلاروس به نقل از او گفت: «صادقانه بگویم، احساس گناه می کنم که رابطه ما با ایران تا حدودی کاهش یافته است. روابط ضعیف اکنون به این منجر شده است که ما متوجه شده ایم که چقدر به یکدیگر نیاز داریم، چقدر باید در این جهان با هم همکاری کنیم.»
اخیرا شمار متحدان روسیه – حداقل در سازمان ملل متحد – بسیار کاهش یافته است. در مجموع تنها شش کشور به همراه کرملین با قطعنامه اوکراین مخالفت کردند. در همین حال، کرملین به ایجاد ائتلاف های جدید ادامه می دهد و بلاروس نیز به دنبال همکاری با کشورهای بیشتر است. او اکنون آنچه را به دنبالش است، در میان پنج حامی دیگر سازمان ملل یافته: مینسک اکنون می‌خواهد با ایران همکاری نزدیک‌تری داشته باشد.
الکساندر لوکاشنکو روز دوشنبه به تهران سفر کرد. نتیجه این سفر، برنامه ای برای همکاری نزدیک تر است که تا سال 2026 ادامه خواهد داشت. لوکاشنکو در دیدار با ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران متواضع بود. آژانس دولتی بلاروس به نقل از او گفت: «صادقانه بگویم، احساس گناه می کنم که رابطه ما با ایران تا حدودی کاهش یافته است. روابط ضعیف اکنون به این منجر شده است که ما متوجه شده ایم که چقدر به یکدیگر نیاز داریم، چقدر باید در این جهان با هم همکاری کنیم.»
رئیسی نیز به نوبه خود از "تحولات" در سال های اخیر صحبت کرد. او از لوکاشنکو با مراسم و افتخارات نظامی استقبال کرد و به بلاروس پیشنهاد تبادل "تجربه" در زمینه های حساس را داد: از جمله مقابله با تحریم ها که هر دو کشور با آن به طور جدی دست به گریبانند.
به گزارش خبرگزاری بلتا، لوکاشنکو و رئیسی یک نقشه راه برای همکاری های گسترده طی سال های 2023 تا 2026 امضا کردند که شامل همکاری های سیاسی، اقتصادی، کنسولی، علمی و فناوری و همچنین آموزش، فرهنگ، هنر، رسانه و گردشگری است. ایران همچنین اخیرا موافقت کرده است که با روسیه همکاری نزدیک‌تری داشته باشد. از سوی دیگر، لوکاشنکو نیز اخیرا به چین سفر کرده است.
بنابراین شاید باید منتظر اتحاد جدی بلاروس، روسیه، ایران و چین باشیم. اتحادی که هم می تواند جنبه سیاسی داشته باشد و هم جنبه اقتصادی که هر چهار کشور را در معرض تحریم قرار دارند بیش از پیش به هم وابسته کند. در این دو بعد دنیایی در حال شکلگیری است که غرب به واسطه سلطه اش بر نظام اقتصاد جهانی از ابزار تحریم به عنوان حربه ای در برابر رقبای غیر غربی اش استفاده می کند. بی شک ایران، روسیه، چین و بلاروس که هر کدام برای خود ثقلی تعریف کرده اند برای مهار این وضعیت بیش از پیش به هم وابسته خواهند شد. از این زاویه بهتر می توانیم سفر الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهوری بلاروس به ایران را تصور و تحلیل کنیم. سفری که لوکشانکو به صراحت در آن گفته است: «صادقانه از کاهش سطح روابطش با ایران احساس گناه می کند.» گناهی که شاید پیش از این روسیه و دیگر کشورهای هم حوزه با آن نیز احساس می کرده اند.
منبع: دیپلماسی ایرانی