بزرگنمايي:

پیام ویژه - اعتماد /متن پیش رو در «اعتماد» منتشر شده و انتشارش در «آخرین خبر» به معنای تایید آن نیست
جرقه تشکیل جبهه پایداری در مجلس هشتم زده شد و این تشکل را می‌توان مولود دوران تنش‌های احمدی‌نژاد با اصولگرایان سنتی و حتی بخشی از تکنوکرات‌های اصولگرا خواند. وقتی در مجلس هشتم نمایندگان حامی محمود احمدی‌نژاد با علی لاریجانی، رییس وقت مجلس و محمدرضا باهنر، نایب‌رییس وقت مجلس درباره نحوه تعامل دولت و مجلس به چالش خوردند، پایداری‌ها تصمیم گرفتند، در حمایت از احمدی‌نژاد پایدار بمانند. اگرچه موضوع «اسفندیار رحیم مشایی» نیز مرز تفکیکی منتهی به تشکیل جبهه پایداری خوانده می‌شود و حتی در همان ماه‌های ابتدایی تشکیل این تشکل، بیانیه‌ای در تقابل با «جریان مشایی در دولت» نیز صادر شد. مردادماه 1390، وقتی اصولگرایان «جبهه پایداری» را تشکلی برای حمایت از احمدی‌نژاد خواندند، این جبهه در بیانیه‌ای اعلام کرد که گرچه نزدیک به احمدی‌نژاد هستند اما هیچ ربطی به مشایی‌ها و جریان خاص ندارند: «ما گروهی هستیم که در فتنه 88 مشارکت نداشته یا فتنه را همراهی نکرده یا با سکوت خود به استمرار آن کمک ننموده و موضع شفاف در مقابل فتنه داشته تا جزو خواص بی‌بصیرت مردود نباشیم و نیز با جریان انحرافی همراهی و موافقت نداشته باشیم و همچنین تابع احزاب باطلی چون جریان کارگزاران غرب‌زده و اصلاح‌طلبان دین‌ستیز نیز نباشیم».علی‌رغم تاکید جبهه پایداری بر مرزگذاری با دولت احمدی‌نژاد، اما دشمنی مشترک تیم دولت دهم و جبهه پایداری با محافظه‌کاران سنتی و مدیران نسل اول جمهوری اسلامی، رویه‌ای است که از ابتدای تولد این تشکل تا امروز پابرجا بوده و مرز مشترک جدی پایداری‌ها و احمدی‌نژاد تلقی می‌شود.
علاوه بر این، در آن زمان، همه مدافعان محمود احمدی‌نژاد در مجلس، همزمان عضو جبهه پایداری هم بودندکه نشان از نزدیکی این تشکل به دولت دهم، در اوج بحران‌های اصولگرایان با احمدی‌نژاد دارد. این حمایت به اندازه‌ای علنی و پابرجا بود که در ماجرای استیضاح شیخ‌الاسلامی، وزیر کار دولت احمدی‌نژاد و درگیری یکشنبه معروف بین احمدی‌نژاد و علی لاریجانی، نمایندگان و نشریات منسوب به جبهه پایداری، رییس مجلس را بیش از هر کس دیگر به تنش‌آفرینی متهم کرده و مورد انتقاد قرار دادند. این حمایت علنی تا ماه‌های پایانی سال 1391 ادامه داشت اما بعد از درگیری احمدی‌نژاد با برخی از نهادهای حاکمیتی، تعدادی از اعضای جبهه پایداری همچون روح‌الله حسینیان، حمید رسایی و مهدی کوچک‌زاده، به طرح انتقاداتی از رییس‌جمهوری وقت و همراهان او پرداختند.
با این وجود از همان زمان تا امروز، بسیاری از اعضا یا همفکران جبهه پایداری - از صادق محصولی گرفته تا سعید جلیلی- از بیان کوچک‌ترین انتقادی به احمدی‌نژاد و همکارانش خودداری کرده‌اند.
در سال‌های ابتدایی تاسیس این تشکل، چهره‌هایی چون مرتضی آقا‌تهرانی، روح‌الله حسینیان و حمید رسایی که در آن مجلس فراکسیون انقلاب اسلامی را تشکیل داده بودند، چهره بیرونی و فعالان جبهه پایداری بودند. اگرچه برخی از اعضای اولیه همچون حمید رسایی بعدها از این تشکل جدا شدند.
تاریخ مهم دیگر در ساختارشناسی جبهه پایداری و پیوندهای غیرقابل گسست آنها با احمدی‌نژاد، «تیر ماه 90 است»؛ زمانی که رسانه‌های اصولگرا خبر دادند که پس از به نتیجه نرسیدن تلاش‌ها برای تشکیل جریانی موسوم به «شورای حکمیت اصولگرایان» گروه «جبهه پایداری انقلاب اسلامی» به دنبال اعلام موجودیت است. همین حرکت کافی بود تا تعدادی از مدیران محمود احمدی‌نژاد از جمله صادق محصولی، غلامحسین الهام، کامران باقری لنکرانی، محمد سلیمانی و زهره طبیب‌زاده از اعضای اولین شورای مرکزی این گروه شوند و به افرادی از جمله قاسم روانبخش، محمد ناصرسقای بی‌ریا و محمود نبویان - که به عنوان شاگردان تراز اول محمدتقی مصباح‌یزدی شناخته می‌شدند- بپیوندند و مرتضی آقاتهرانی نیز ردای دبیرکلی این گروه را بر تن کرد.
در مرامنامه جبهه پایداری که در سال 1390 منتشر شده، حرکت «تحت رهنمود و هدایت فقیهان وارسته» قید شده است. کامران باقری لنکرانی، از اعضای موسس جبهه پایداری در همان زمان اعلام کرد که «جبهه پایداری هر هفته روزهای دوشنبه و چهارشنبه جلسه تشکیل می‌دهد و مطالب آن به خدمت آیت‌الله مصباح و آیت‌الله خوشوقت می‌رسد و مطالبی که مورد تایید آنها قرار گیرد مورد عمل قرار خواهد گرفت».
علاوه بر اینکه جبهه پایداری در تمام یک دهه گذشته نامی پرحاشیه در عرصه سیاسی ایران تلقی شده و یک حلقه وابسته به این تشکل نیز بحث برانگیز بوده است. گروهی به نام «حلقه پرتو» که کاملا شفاف و علنی وابسته به محمدتقی مصباح‌یزدی و جبهه پایداری بودند. حلقه‌ای که نامش در غائله حمله به علی لاریجانی در حرم حضرت معصومه (ع) به کرات شنیده شد. با این حال مرتضی آقاتهرانی یک‌بار در سال 97 منکر نقش جبهه پایداری در این رابطه شد و گفت که «قصه علی لاریجانی هیچ ربطی به ما نداشت. گرچه برخی خیلی زور می‌زدند بگویند از ما است.» او همچنین گفته بود که پیامی را از طرف محمدتقی مصباح‌یزدی مبنی بر نقش نداشتن او در این حمله به علی لاریجانی منتقل کرده است.
در بیش از یک دهه عمر جبهه پایداری همواره برچسب اختلاف‌افکن در اردوگاه اصولگرایان روی پیشانی این جبهه بوده است. رسیدن به کلیدواژه «وحدت» با جبهه پایداری، در هر دور از انتخابات، چالش اصلی اصولگرایان بوده و هست.
فارغ از فعل و انفعالات و قدرت گرفتن جبهه پایداری با آغاز حاکمیت یکدست با روی کار آمدن مجلس یازدهم و دولت سیزدهم، طی این مدت تغییرات زیادی را شاهد بوده است. با درگذشت مصباح‌یزدی در سال 1399 و تغییر دبیرکلی از مرتضی آقاتهرانی به صادق محصولی نشانه‌هایی از تغییر ساختارهایی در این تشکل دیده می‌شود؛ به شکلی که می‌توان دو حلقه روحانیون- نیروهای نزدیک به مرتضی آقاتهرانی- و نیروهایی غیر روحانی- عموما چهره‌های نزدیک به صادق محصولی- که به دنبال کادرسازی از نیروهای جلیلی و طیفی از فارغ‌التحصیلان دانشگاه امام صادق(ع) هستند، را در آناتومی فعلی جبهه پایداری ترسیم کرد. به نظر می‌رسد جبهه پایداری در حال استحاله درونی برای کادرسازی متناسب با شرایط جدید سیاسی کشور است. هر دو حلقه نیز در این زمینه فعال هستند. مرزبندی جدی با نیروهای قالیباف و تحت فشار گذاشتن شورای ائتلاف و غلامعلی حدادعادل برای باقی ماندن در دایره وحدت اصولگرایی، استراتژی ثابت آنها بوده که حالا هم با دو تاکتیک «بازگشت به راهبرد انتخاب اصلاح» و «تلاش برای کادرسازی از گروه‌های جهادی و آتش به اختیار» برای انتخابات مجلس دوازدهم، در حال پیگیری است.