بزرگنمايي:

پیام ویژه - همزمان با نزدیک شدن به روز برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در کشور، فهرست‌های مختلف و گاه متناقضی از نام افرادی که احتمالا وارد انتخابات ریاست جمهوری خواهند شد، مطرح می‌شود.

در فهرست‌های تایید نشده اصلاح طلبان نام‌های سرشناسی از جمله محمد جواد آذری جهرمی، محمدرضا عارف، عبدالناصر همتی و محمدصدر مطرح می‌شود، در فهرست‌های تایید نشده و مبتنی بر گمانه زنی اصولگرایان نیز نام‌هایی از جمله علی لاریجانی و مسعود پزشکیان به چشم می‌خورد.
برخی افراد نیز حضور خود در انتخابات را شایعه خوانده اند. برای مثال، محمد زلفی گل، وزیر علوم گفته است من در حد و اندازه‌ای نیستم که کاندیدا شوم. با وجود سخنان زلفی گل، ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری برای افراد مختلف منعی ندارد و در نهایت این شورای نگهبان است که تصمیم می‌گیرد کدام یک از افراد تایید صلاحیت شده و سپس وارد رقابت انتخاباتی شوند. با وجود این‌ها هنوز مشخص نیست کدام اشخاص کاندیدا‌های قطعی جبهه‌های سیاسی کشور خواهند بود و اساسا چه تعداد از این نام‌ها مورد تایید شورای نگهبان قرار خواهند گرفت.
در چنین شرایطی، پرسش‌هایی درباره نوع تصمیم گیری احزاب درخصوص انتخاب کاندیدا و البته ویژگی‌های این کاندیدا‌ها وجود دارد. محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح طلب در این باره با فرارو گفتگو کرده است:
حضور برخی افراد جنبه تبلیغاتی دارد
محمدعلی ابطحی گفت: «همه منتظر و شاید نگران هستند که آینده سیاسی کشور از طریق حاکمیت به چه شکلی رقم می‌خورد، پیش از آخرین انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز، تلاش‌های زیادی انجام شد تا راه برای حضور اندیشه‌های مختلف باز شود، اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد. اکنون یک کنشگری جدیدی مطرح است و احتمال دارد بعد از درگذشت آقای رئیسی و وارد شدن شوک دردناک به جامعه، بتوانیم دوباره شاهد ظرفیتی مجدد برای حضور مردم باشیم. اگر این ظرفیت توسط افرادی که قدرت انحصاری می‌خواهند بسته نشود، بسیاری از چهره ها، چهره‌های مقبولی هستند که می‌توانند مشکلات جامعه را حل کنند و سیاست گذاری جدیدی انجام دهند.»
وی افزود: «اگرچه هر شخص یا چهره‌ای می‌تواند این قابلیت را داشته باشد که در انتخابات شرکت کند، اما بخشی از افرادی که نامشان به عنوان کاندیدا مطرح می‌شود، بیشتر جنبه تبلیغاتی وجود دارد. با این وجود جامعه ما به تحولاتی بزرگ در حوزه سیاست خارجی، اقتصاد و مسائل اجتماعی نیازمند است؛ بنابراین تاکید من بر این است که هر شخصی رئیس جمهور کشور شود، راه دشواری را در پیش خواهد داشت.»
بهتر است اصلاح طلبان به دنبال فرد غیراصلاح طلب نباشند
این فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: «تا وقتی که اعلام رسمی کاندیداتوری از سوی اشخاص حقیقی مطرح نشود، ترجیح می‌دهم درباره اقبال افراد صحبت نکنم، اما در مجموعه اصلاح طلبان، با انگیزه اصلاح طلبی، که موفق‌ترین دوره مدیریت بعد از انقلاب را در کشور داشتند، افراد زیادی وجود دارند که برحسب شرایط می‌توانند در پست ریاست جمهوری ایفای نقش کنند، البته مشروط بر آن که بحران‌هایی شبیه به ماجرای رد صلاحیت‌ها در کار نباشد. اگرچه اصلاح طلبان در انتخابات مجلس فعال نبوده اند و بسیاری از آنان در انتخابات شرکت نکرده اند، اما انتخابات ریاست جمهوری، یک مرحله جدید سیاسی است و گرچه به شخصه چندان امیدوار نیستم، اما نمی‌شود یک گروه سیاسی، همان روال گذشته را ادامه دهد، بلکه باید فعال شود تا واکنش طرف مقابل را ببیند.»
وی افزود: «آسیبی که در انتخابات سال 1394 به اصلاحات وارد شد، این بود که آقای روحانی را به عنوان کاندیدایی که اصلاح طلب نبود، اما اصلاح طلبان پشت وی قرار گرفتند داشتیم. آسیبی که از این جهت خود اصلاحات، تفکر اصلاحات و نیرو‌های اصلاحات متحمل شدند، بسیار سخت بود و تصور می‌کنم که این دور حتی اگر اصلاحات زمینه‌ای برای رای ندارد، به دنبال نیرویی برود که حداقل در نگاه و تفکر اصلاح طلبی آنان تردیدی وجود نداشته باشد و بتواند پای مواضع اصلاح طلبی بایستد. اسم آوردن از اشخاص جنبه تبلیغاتی خواهد داشت و با توجه به آسیبی که از آقای روحانی دیدیم بهتر است به دنبال نام آوردن از کاندیدای غیر اصلاح طلب نباشیم.»