پیام ویژه - در متن‌های تاریخی اشتباه پیش می‌آید و به آن معترض نیستم اما گاه احساس می‌شود پس از سال88 متن‌هایی برای سناریوسازی نوشته می‌شود.

به گزارش جماران؛ جعفر شیرعلی‌نیا، نویسنده و پژوهشگر تاریخ جنگ، در کانال تلگرامی خود نوشت:
27 اردیبهشت 58 در شورای انقلاب بحث از اضافه‌شدن افراد جدید برای تقویت شورا بود. نام میرحسین‌موسوی مطرح شد. 
قطب‌زاده گفت کارش زیاد است. آقای خامنه‌ای گفت: «موسوی را می‌شناسم پیش‌برنده جلسه است از دیرباز در مبارزه بوده، در عقاید اسلامی مستقیم است، تعصب ندارد.» بهشتی به شوخی گفت: «موسوی هم خامنه‌ایست.» یعنی اهل خامنه است. قطب‌زاده گفت تمام مطالب را قبول دارم ولی خشک است. بهشتی گفت: «حسین موسوی از معدود کسانی است که در مدت اقامت در خارج سازندگی داشت و به‌عنوان مرشد مورد‌قبول بود.» بنی‌صدر از چهار شرط برای انتخاب همکار گفت: «تکرو نباشد، اهل غیظ نباشد... اسرار را بیرون نبرد، به جمع دروغ نگوید.» بهشتی گفت تمام شرایط گفته‌شده در موسوی هست... نهایتا در گزارش جلسه نوشته شد: «صلاحیت مهندس موسوی تصویب شد به اتفاق.»(متن مذاکرات شورای انقلاب)
14مرداد60 روز ترور دکتر آیت است. چند روزی است دوستان پیام‌های متعددی می‌فرستند و به اصرار از من توضیح می‌خواهند. پیام‌هایی با این مضمون‌: آیت به مجلس می‌رفت تا در جلسه رای‌اعتماد به وزارت خارجه موسوی شرکت و افشاگری کند که با 65گلوله ترور شد؛ آیت اسناد فراماسونر بودن موسوی را به همراه داشت؛ در خاطرات هاشمی نوشته شده ‌موسوی سابقه انقلابی ندارد؛ او همدل با سازمان مجاهدین خلق بوده و...
برخی دوماه بعد از انتخابات88، در مردادماه نوشتند روز ترور آیت(14مرداد60) بنا بوده در مجلس برای وزارت خارجه موسوی رای‌گیری شود، بعد متوجه اشتباهشان شدند اما با اندکی تغییر، روایتشان را تکرار کردند. مهندس موسوی 14تیر(یک ماه قبل از ترور آیت) در دولت رجایی از مجلس رای‌اعتماد گرفته بود و وزیرخارجه شد و همان روز دکتر آیت در مخالفت با او صحبت کرد.
14مرداد در روز ترور آیت، نخست‌وزیر جدید، باهنر، برای نخست‌وزیری رای اعتماد گرفت و بحث وزرا 25و26مرداد مطرح شد و مهندس موسوی به‌عنوان وزیر پیشنهادی وزارت خارجه رای‌اعتماد گرفت. جالب این‌که بهترین دفاع از مهندس را آقای خامنه‌ای 26مرداد انجام داد؛ «درباره همه خیال می‌کردیم که انتقاد شود ولی در مورد ایشان انتظار نداشتیم. بنده ایشان را بخوبی می‌شناسم. آنچه درباره ایشان [از] گرایش‌ها گفته شد دروغ محض است و شاهد آن روزنامه جمهوری اسلامی است. شما کدام روزنامه‌ای سراغ دارید که از ابتدای انقلاب تاکنون در خط اسلام و امام عمل کرده است. ایشان خط ملی‌گرایی را با قاطعیت رد کرد درصورتی‌که شما متهم می‌کنید ایشان را [به] گرایش به فلان گروه، اینها کذب محض است. من شهادت می‌دهم امروز و روز قیامت که این مسایل نسبت به ایشان وارد نیست.»(روزنامه‌جمهوری‌اسلامی، 27مرداد60،صفحه10) 

تصویری از ص14روزنامه ایران منتشرشده در 13مرداد89 پیوست کرده‌ام که از جاهایی است که پس از اتفاقات انتخابات88 اتهامات مهمی علیه موسوی مطرح می‌کند؛ متنی که در ارگان رسمی دولت دهم منتشر شده. در این متن علیرغم ذکر خاطره هاشمی از روز 14تیر و تصریح او بر وزیرشدن موسوی، ذکر شده او فرصت نیافته در کابینه حضور یابد! روز ترور آیت و رای اعتماد به موسوی را یک روز نوشته در‌حالی‌که یکی 14مرداد است و دیگری 26مرداد. نوشته است که 25مرداد رجایی سرپرست وزارت خارجه بوده درحالی‌که چنین نیست و از 14تیر میرحسین موسوی وزیر خارجه شده است. 
با تمام غلط‌های تاریخی که تنها در ستون انتهایی این صفحه مشاهده می‌کنید، گویا بناست فراماسونربودن موسوی و نیز ارتباط ترور آیت با روز ادعایی رای‌اعتماد به موسوی را هم اثبات کنند! 
در متن‌های تاریخی اشتباه پیش می‌آید و به آن معترض نیستم اما گاه احساس می‌شود پس از سال88 متن‌هایی برای سناریوسازی نوشته می‌شود. در این صفحه از روزنامه سخنان آیت در جلسه 14تیر60 نیز آمده و جالب است در جلسه رای‌اعتماد دوم در 26مرداد60 آقای خامنه‌ای به‌نوعی به این سخنان و به سخنان دیگر مطرح‌شده علیه موسوی درباره گرایش‌های او جواب داده است. 
دوستان عزیز! کجا را نشانه گرفته‌اید؟ گمان می‌کنید موسوی را می‌زنید و آیت را قهرمان می‌کنید؟ در این روایت شما، امام، آقای خامنه‌ای و بسیاری دیگر از بزرگان چگونه تصویر می‌شوند؟
مهندس موسوی کارنامه‌ای دارد با نقاط قوت و ضعف که حتما باید نقد شود، معتقدم برخی اشکالات مهم در مدیریت موسوی در اداره کشور در دهه60 و مسایل جنگ نقادی نشده و ایشان نیز از کسانی است که وظیفه پاسخگویی به پرسش‌ها را داشته اما حاضر به پاسخگویی نشده است. 
می‌توان عملکرد مهندس در دوران مدیریتش و پس از آن از جمله در وقایع سال88 را به نقد کشید اما منصف بود. این به نفع مخالفان او نیز هست که ممکن است روزی که مخاطبانشان به نادرستی برخی روایت‌ها پی ببرند آن‌گاه حتی روایت‌های درست آن‌ها را نیز قبول نکنند.