بزرگنمايي:

پیام ویژه - آفرینش / « دور از ذهن بودن توافق و انتظارها » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
مسئله هسته ای کشورمان همچنان با ابهامات فراوان مواجه است و از مردم عادی گرفته تا فعالان اقتصادی و صنعتی در کشور دچار یک بلاتکلیفی روانی و فقدان برنامه ریزی برای آینده خود هستند. تکلیف مردم عادی که مشخص است و ناچاراً مجبور به پذیرش آثار منفی این بلاتکلیفی و حتی شکست احتمالی مذاکرات هسته ای هستند. اما بسیاری از فعالان اقتصادی و صنعتی و بازرگانان کشور در زمینه فعالیت خود دچار سردرگمی هستند.
کسی نمی داند که امروز باید کالایی را وارد و یا صادر کند، یا باید در عرصه ای سرمایه گذاری نماید و چرخه تولید را تکمیل نماید یا بهتر است سرمایه خود را تبدیل به ارز و طلا کند و یا در خارج از کشور اقدام به سرمایه گذاری تجاری و صنعتی کند تا حداقل از یک سود و ثبات اقتصادی مشخص بهره مند باشد.
اخیراً آنتونی بلینکن وزیرخارجه ایالات متحده آمریکا با تکرار برخی ادعاها درباره پاسخ ایران به پیشنهاد اروپا برای احیای برجام، آن را
«یک گام بزرگ رو به عقب» خواند. وی همچنین افزود که در کوتاه‌ مدت انتظار احیای توافق هسته‌ای با ایران را ندارد.
این اظهار نظر مقام آمریکایی درحالی است که همین موضع از سوی مقامات مسئول در داخل کشورمان عیناً تکرار می شود و مدام تعیین نتیجه مذاکرات را به کیفیت تصمیم طرف مقابل نسبت می دهند و می گویند منتظر پاسخ و تبادل نظر میان طرف های اروپایی و آمریکا هستند.
از کم و کیف پاسخ های طرفین به پیشنها طرف اروپایی نیز هیچ خبری در دست نیست و مشخص نیست که آمریکا و غرب از ایران چه خواسته و ایران چه پاسخ و خواسته ای در برابر آنها داشته است.
اما بحث برسر کیفیت پاسخ ایران یا طرف مقابل نیست، هرچند که این حق مسلم مردم است تا بدانند منافع ملی کشورشان به چه طریقی درحال حفاظت و تحقق است. بحث اصلی برسر این است که مردم و بدنه اقتصادی کشور انتظار دارند تا تکلیف این ماراتن هسته ای مشخص شود. حالت بلاتکلیفی تنها فرصتی برای سودجویان و اسب سرکش تورم ایجاد می کند تا بدون مزاحمت بر مردم فشار بیاورند .
اگر قرار توافق است، این همه اتلاف وقت برای چیست؟! اگر متن پیشنهادی برخلاف منافع ملی است چرا مخالفت علنی با آن صورت
نمی گیرد و تکلیف کشور را مشخص نمی کنیم. بسیاری از صاحبان مشاغل اعم از تولیدکنندگان و فروشندگان درعرصه داد و ستد دست از کار
کشیده اند و به صورت قطره چکانی بازار را تأمین می کنند. چرا که چاره ای ندارند و نگرانند که وضعیت به گونه ای پیش رود که با توافق و یا شکست مذاکرات سرمایه آنها از دست برود و دیگر نتوانند به جایگاه قبلی خود در عرصه اقتصادی بازگردند.
همین می شود که اجناس به صورت روزانه درحال افزایش قیمت هستند، چرا که ثباتی برای نرخ گذاری وجود ندارد و تکلیف مردم مشخص نیست. هر روز باید شاهد افزایش قیمت یک کالا در بازار باشند و خود را با قیمت های جدید سازگار کنند. واقعاً شرایط سختی بر مردم حاکم است و راه چاره ای ندارند. اما انتظار دارند تا مسئولان تکلیف این کلاف سردرگم هسته ای را مشخص کنند. بلاتکلیفی برای اقتصاد و جامعه آسیبی جدی به همراه دارد که حتی درصورت توافق هم نمی توان تبعات آن را به سادگی برطرف ساخت.