پیام ویژه - مهدی موحدی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد در رابطه با اجرای برنامه های توسعه در کشور گفت: این الگوی خاصی از نظام و سیستم اقتصادی غارتی است. اتفاقی عجیب و غریب دارد می افتد، ما پیچ تندی را، مسیری را که کشورهای توسعه یافته در یک جریان 300 ساله کم و بیش رفته اند و برگشته اند و آزمون کرده اند، ما بدون آزمون آن الگو را اختیار کرده ایم و ما با چنان سرعتی آن مسیر را می رویم که ممکن است جاده بپیچد و ما نپیچیم و محکم به صخره بخوریم!

به گزارش جماران؛ روح الله ایزدخواه در برنامه شیوه در شبکه 4 با موضوع «برنامه ی توسعه و فرهنگ» گفت: بچه هایی که الان کف خیابان هستند به هر حال بچه ها این کشورند، زیر 18 سال هستند، زیر 30 سال هستند، اینها بچه های ما هستند.
ما در اداره کشور به ویژه بعد از جنگ شاهد یک شکاف رشد یابنده هستیم؛ بین حاکمیت و ملت، بین نسل ها (بین پیر و جوان)، بین نخبگان و توده، بین اصحاب علم و مردمان دیگر.
مسئله حجاب نیست، مسئله اقتصاد است. درد این نوجوانی که امروز کف خیابان است تهش را دربیاورند روسری نیست، اقتصاد است.
ما در آرمان ها عقب مانده ایم، یکی از آن آرمان ها عدالت است. رهبری دو سه بار تصریح کردند.
در عدالت عقب مانده ایم، در علم، فرهنگ. انقلاب توانسته بود حکومتی ترین مسائل خودش را به دست توده و مردم شکوفا کند. جنگ به دست مردم جمع شد.
این مردمی که آن روز در بطن مسائل و راهکار و اهداف کشور بودند، نه حاشیه نشین، نه تماشاچی و نه بی خبر، امروز از نوجوان 18 ساله بپرس که برنامه دولت برای مسکن چیست، می گوید فقط گرانی است.
الان کمترین ارتباط، کمترین گفت و گو، کمترین شناخت بین نوجوان ها و نظام است. تقصیر عملکرد نظام است.
اینکه سلبریتی ها الان می آیند و شاخ و شانه می کشد محصول عملکرد همین صداوسیما و نظام است.
از ماست که بر ماست. بله رسانه های بیگانه هستند، سرویس های جاسوسی هستند ولی وقتی زخم ایجاد شد مگس می آید. حالا شما مگس را بکش، زخم می مانند.
باید در اداره کشور توبه تاریخی کنیم.

نماینده تهران: آقای رئیس‌جمهور گفتند من بیایم بانکها را به خط می‌کنم؛ یک سال است منتظریم بانک ها را به خط کنند/ یک ذره هم جلوی بی انضباطی مالی دولت را بگیرید، بجای اینکه سفره مردم را کوچک کنید
روح الله ایزدخواه، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: بودجه 1401 با حذف ارز ترجیحی بستند، من مخالف بودم. گفتم این زمینه آشوب ایجاد می کند، نارضایتی ایجاد می کند، اداره کشور را از دست شما خارج می شود.
گفتند قاچاق می شود، رانت خواری می شود. گفتیم بله آنها را به سبک دیگری می شود اصلاح کرد، الان وقت جراحی نیست.
بنزین در سال 98 هم همین طور بود. خب چرا این اتفاقات دارد رخ می دهد؟ چون آن قوه تصمیم گیر در حاکمیت - ربطی هم به چپ و راست ندارد - 30 سال است دارد کار می کند. چپ و راستش هم همان فرمول را پیاده می کند.
به آقایان می گوییم یک سوزن هم به بانک ها بزنید، سخت شان می شود.
یک ذره هم جلوی بی انضباطی مالی دولت را بگیرید، مردم سفره شان را کوچک کنند، کمتر بخورند، گران بخرند، نان را گران بکنیم که می خواهیم جلوی مفسده خیالی را بگیریم، اما دولت هیچ فشاری به خودش نیاورد؟ شرکت های دولتی هیچ شفافیتی ایجاد نکنند؟ رانت های خصولتی ها.
گفتم که سر قصه حذف ارز ترجیحی شما کلا 300 400 هزار میلیارد تومان کمبود دارید، 10 شرکت خصولتی بزرگ مثل فولاد مبارکه، سود یک سال آنها را ضبط کنید. از حسابشان بکشید بیرون و بدهید به دولت. کمونیستی برخورد کنید. به چه کسی فشار می آید؟ سود مازادشان برود در جیب دولت برای تامین آرد و غیره.
قطعا منافعی وجود دارد که چنین کاری نمی کنند. اقتصاد سیاسی هست، حلقه های فکری - راهبردی که صحنه سازی می کنند هست.

موحدی: ما خیلی صداها را نمی شنویم/ مسئله اصلا حجاب نیست، عینا مسئله اقتصاد است
مهدی موحدی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد گفت: رسیدن به اقتصاد به معنی ایجاد تعادل و توازن در یک جامعه است.
باید ساختارها به گونه ای تغییر کنند که توازن اجتماعی ایجاد شود.
اگر بخواهند مشکلات اقتصادی و فرهنگی ما را حل کنند باید ساختارها به گونه ای تغییر کنند که توازن اجتماعی ایجاد شود.
وی در رابطه با اجرای برنامه های توسعه در کشور گفت: این الگوی خاصی از نظام و سیستم اقتصادی غارتی است. اتفاقی عجیب و غریب دارد می افتد، ما پیچ تندی را، مسیری را که کشورهای توسعه یافته در یک جریان 300 ساله کم و بیش رفته اند و برگشته اند و آزمون کرده اند، ما بدون آزمون آن الگو را اختیار کرده ایم و ما با چنان سرعتی آن مسیر را می رویم که ممکن است جاده بپیچد و ما نپیچیم و محکم به صخره بخوریم!
خیلی صداها را ما نمی شویم، در اطراف ما دارد اتفاق می افتد ولی نمی شنویم.
موحدی: طبقه متوسط دارد حذف می شود/ نظام بانکی سال قبل 2 هزار میلیارد اعتبار توزیع کرده، چقدر به بخش تولید اعتبار داده؟
اثراتی که داریم می بینیم فرهنگی است. از اواسط دهه 70 شما اثرات سیاسی آن را هم می بینید. لیبرال دموکراسی، بعد از سال 76.
خیلی صداها را ما نمی شویم، در اطراف ما دارد اتفاق می افتد ولی نمی شنویم.
اتفاقی که سال 88 رخ داد اساسا اقتصادی نبود. یک طبقه آپرکلس (طبقه فرادست) و آپرمیدل کلس (طبقه میانی) بود.
طبقه متوسط چگونه حذف می شود یا در حال حذف شدن است؟ کم ساختار نداریم در اقتصاد که اینها دارد طبقه متوسط را حذف می کند. همین الان بشمارید، نظام بانکی، نظام آموزشی، نظام بهداشت، نظام مسکن.
نظام بانکی دارد اعتبار توزیع می کند، به چه کسی می دهد؟ سال قبل 2 هزار میلیارد اعتبار توزیع کرده، چقدر به بخش تولید اعتبار داده است؟
نماینده تهران: مردم را در بورس بدبخت کردند، بعد هم گفتند این ذات بورس است!
روح الله ایزدخواه در برنامه شیوه در شبکه 4 گفت: مردم را از مدار توسعه حذف کردند، مردمی که عامل توسعه بودند شدند تماشاچی.
یک الیگارشی ایجاد شد، یک مافیا، در اقتصاد، در رسانه، در فرهنگ، در سیاست.
عدالت خواهی در این کشور را محدود کرده اند به یک جناح؛ خیر این طور نیست. عدالت خواهی آرمان همه ی ماست، چپی، راستی، اعتدالی، همه عدالت خواه باشند. اگر عدالت خواه نباشیم آینده ای نداریم.
امام خمینی سینمایی که حاصلش فیلمفارسی بود و یک فیلم انقلابی نداشت را تعطیل نکرد، گفت این ظرفیت دارد و برای انقلاب کار می کند.
الان ما ظرفیت های بارز فرهنگی و اجتماعی را نمی توانیم برای مسائل به کار بگیریم، مثلا برای مسئله بی حجابی.
افرادی که خودشان در طبقه اشرافی بودند مردم را تحریک کردند که به بورس بروند. مردم هم فرش زیر پایشان را فروختند و رفتند در بورس. ماشین، زمین خودشان را فروختند و بدبخت شدند. بعد هم گفتند این ذات بورس است.
اگر تبعیض اقتصادی را رفع نکنیم بعید نیست شش ماه بعد دوباره حوادثی رخ دهد
مهدی موحدی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد گفت: اگر اتفاقاتی دارد رقم می خورد ماحصل جریاناتی است که در یک برهه هایی افتاده و چیزی را شکل داده است.
الان اگر می بینیم که در این برهه چنین چیزی دارد شکل پیدا می کند و ما داریم به شکل اصطلاحا پلیسی امنیت را ایجاد می کنیم، یعنی در بالاترین سطح سخت خودش امنیت را ایجاد می کنیم، در سطح خشنش داریم امنیت را ایجاد می کنیم این خودش یک نشانه است.
یک نشانه است و یک شوک به جامعه است. این شوک به جامعه است که جامعه ما به اینجا رسیده که الان باید به شکل سخت مقابله و مواجه بکند، با کسانی که این شرایط اجتماعی را نمی پذیرند و نمی پسندند.
حالا لازمه اش این است ما برای بعد از این چه برنامه ای داریم؟ فرض کنید این اتفاق تمام شد، برای بعد از این می خواهیم چه کنیم؟ می خواهیم بایستیم که یک مسئله ی اقتصادی دیگر یا سیاسی یا یک مسئله فرهنگی دوباره این زخم را باز کند و دوباره چرک و خون ها بیرون بزند؟
مگر شما موقعی که چنین شرایطی پیش می آید انتظار دارید آنها (نیروهای خارجی دشمن) بنشینند و دست روی دست بگذارند و بگویند به احترام شما وارد نمی شویم؟ طبیعتشان این است، مثل عقرب! ما که توقعی از آنها نداریم. پلیس هم مجبور می شود ورود پیدا کند.
اگر ما به گوش نباشیم، اگر به هوش نباشیم، حداقل از منظر اقتصادی و ایجاد توازن اقتصادی از طریق ساز و کارها و رفع تبعیض های اقتصادی، بعید نیست شش ماه بعد و یک سال بعد دوباره چنین اتفاقاتی رخ دهد.