چاپ

پیام ویژه - از مهمترین دستاوردهای هنری کیسینجر می‌توان به پایان جنگ ویتنام و بهبود روابط واشنگتن با اتحاد جماهیر شوروی و چین اشاره کرد.

به گزارش جماران به نقل از خبرگزاری فرانسه، هنری کیسینجر، چهره سرشناس و جنجالی دیپلماسی آمریکا و وزیر امور خارجه پیشین این کشور در زمان ریچارد نیکسون و جرالد فورد، روز چهارشنبه در سن 100 سالگی درگذشت.
شرکت مشاوره «کیسینجر آسوشیتس» در بیانیه‌ای بدون اشاره به دلیل مرگ وی اعلام کرد که این بازیگر کلیدی دیپلماسی جهانی در طول جنگ سرد، «امروز در خانه خود در ایالت کنتیکت درگذشت.»
در این بیانیه با اشاره به اینکه خانواده آقای کیسینجر مراسم تشییع جنازه خصوصی برای وی برگزار خواهند کرد آمده است که مراسمی متعاقب آن در نیویورک برای ادای احترام عمومی به وی برگزار خواهد شد.
این بیانیه دلیل مرگ کیسینجر که به جثه کوچک، صدای گرفته و زبانی که لهجه آلمانی بر آن غلبه دارد، مشخص نکرد.
جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری سابق آمریکا که همانند هنری کیسنیجر یک جمهوری خواه است در بیانیه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد که با مرگ آقای کیسینجر، «آمریکا یکی از مطمئن‌ترین و رساترین صداهای خود را در سیاست خارجی از دست داد.»
هنری کیسینجر، وزیر خارجه پیشین آمریکا یکی از مهمترین سیاستگذاران کشورش در عرصه بین‌المللی در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود. از او که در سال 1923 در آلمان متولد شد به عنوان یکی از ماهرترین مذاکره‌کنندگان در دنیای دیپلماسی یاد می‌شد.
از مهمترین دستاوردهای هنری کیسینجر می‌توان به پایان جنگ ویتنام و بهبود روابط واشنگتن با اتحاد جماهیر شوروی و چین اشاره کرد.
وی برای نقش‌آفرینی در مذاکرات آتش‌بس در ویتنام که منجر به امضای توافق پاریس شد در سال 1973 میلادی جایزه صلح نوبل را کسب کرد. جایزه‌ای که به دنبال استعفای اعتراض‌‌آمیز دو عضو کمیته صلح نوبل جنجالی شد.
هنری کیسینجر در خانواده‌ای یهودی در ایالت بایرن آلمان به دنیا آمده بود. او در سن 15 سالگی به همراه خانواده‌اش به دلیل اذیت و آزارهای حکومت نازی به آمریکا مهاجرت کرد. پنجاه و ششمین وزیر خارجه ایالات متحده دو بار ازدواج کرد و از همسر اولش صاحب دو فرزند شد.
او بین سال‌های 1969 تا 1977 در دولت‌های ریچارد نیکسون و جرالد فورد حضور داشت. وی بین سال‌های 1969 تا 1975 هشتمین مشاور امنیت ملی آمریکا و بین سال‌های 1973 تا 1977 وزیر خارجه ایالات متحده بود.
سیاست تنش‌زدایی و گشایش با چین
هنری کیسینجر با دو سفرش به چین در سال 1971 توانست زمینه برگزاری اجلاسی بین ریچارد نیکسون و مائو تسه‌تونگ، رهبر حزب کمونیست چین را فراهم کند. تلاش‌های دیپلماتیک هنری کیسینجر منجر به مبادلات اقتصادی و فرهنگی بین آمریکا و چین (دیپلماسی پینگ پنگ) شد. دو کشور به 23 سال مخاصمه پایان دادند و روابط بین واشنگتن و پکن برقرار شد.
هر چند عادی‌سازی کامل روابط آمریکا با چین تا سال 1979 روی نداد اما تنش‌زدایی در روابط با چین و سفر ریچارد نیکسون به این کشور از جمله دستاوردهای دیپلماتیک هنری کیسینجر محسوب می‌شود.
هنری کیسینجر از مدافعان تنش‌زدایی در روابط با اتحاد جماهیر شوروی نیز بود. سیاستی که زمینه ساز گفتگوهای محدودسازی جنگ‌افزارهای راهبردی (سالت) شد. این گفتگوها در سال 1972 به امضای توافق «سالت-1» بین ریچارد نیکسون و لئونید برژنف انجامید.
پایان جنگ ویتنام
هنری کیسینجر در ابتدا از هواداران سیاستی تندرو در جریان جنگ ویتنام بود. سیاستی که منجر به بمباران کامبوج از سوی آمریکا در سال‌های 1969 و 1970 شد. با این حال مشاور امنیت ملی وقت آمریکا پس از آن نقشی کلیدی در تدوین سیاست معروف به «ویتنامی سازی» (Vietnamization) داشت.
مبنای این سیاست زمینه‌سازی برای خروج نظامیان آمریکایی از ویتنام جنوبی با حضور نیروهای ویتنام جنوبی به جای آنها بود. هنری کیسینجر در سال 1972 مذاکرات صلح با له دوک تو، سیاستمدار و نظامی ویتنام شمالی را آغاز کرد. توافق پاریس برای برقراری آتش‌بس و خروج نظامیان آمریکایی از ویتنام که در ژانویه 1973 در پاریس به امضاء رسید محصول این گفتگوها بود.
هنری کیسینجر برای نقشی که در مذاکرات صلح ویتنام ایفا کرده بود به همراه له دوک تو برنده جایزه صلح نوبل شد اما این انقلابی کمونیست حاضر به پذیرش جایزه نشد.
روابط نزدیک با نیکسون همراه با تعهد به «سیاست واقع گرایانه» در دیپلماسی
بخشی از دستاوردهای هنری کیسینجر در عرصه سیاست خارجی مدیون روابط نزدیک او با ریچارد نیکسون، سی و هفتمین رئیس‌جمهوری آمریکا بود. بسیاری از تاریخ‌نگاران روابط ریچارد نیکسون با هنری کیسینجر را از نزدیکترین روابط بین رئیس‌جمهوری ایالات متحده و وزیر خارجه دولتش توصیف کرده‌اند.
هنری کیسینجر پس از پیروزی جیمی کارتر در برابر جرالد فورد در انتخابات ریاست جمهوری سال 1976 از مشاغل دولتی کنار رفت اما بعدها در دولت‌های رونالد ریگان و جورج هربرت واکر بوش (بوش پدر) به عنوان مشاور در عرصه سیاست خارجی فعالیت کرد.
به گزارش یورونیوز، هنری کیسینجر را می‌توان از پیروان بارز رویکرد «سیاست واقع‌گرایانه» (Realpolitik) در عرصه دیپلماسی دانست. رویکردی که بدون توجه به عوامل ایدئولوژیک و محدودیت‌های اخلاقی تنها شرایط فعلی و عناصر موجود را درنظر می‌گیرد.
او در دهه‌های پس از فعالیتش در سمت وزیر خارجه آمریکا در میان سیاستمداران و نخبگان این کشور به عنوان فردی پیشکسوت در عرصه دیپلماسی احترام زیادی داشت. به عنوان مثال در جریان یکی از مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 هر دو نامزد دموکرات و جمهوریخواه تلاش کردند تا با نقل قول از هنری کیسینجر و اشاره به او برنامه خود برای مذاکره مشروط یا غیرمشروط با ایران را توجیه کنند.
نقاط تاریک کارنامه هنری کیسینجر که منتقدان وی به آنها اشاره می‌کنند کم و بیش محصول اتخاذ رویکرد «سیاست واقع‌گرایانه» در دیپلماسی است. منتقدان هنری کیسینجر حمایت او از سرنگونی دولت سالوادور آلنده در شیلی، بمباران کامبوج و به رسمیت شناختن اشغال تیمور شرقی از سوی اندونزی را در کارنامه وی نکوهش می‌کنند.
میانجی روابط رژیم اسرائیل و کشورهای عربی
هنری کیسینجر در ایالات متحده همچنین به عنوان یک میانجی مهم در مدیریت تنش‌ها میان رژیم اسرائیل و کشورهای عربی شناخته شده بود.
او در عین حال سال 1973 پس از حمله غافلگیرانه کشورهای عربی به سرزمین های اشغالی که در ایام تعطیلات یهودیان موسوم به «یوم کیپور» صورت گرفت، با برقرای یک پل هوایی زمینه تامین سلاح و تجهیزات نظامی برای رژیم اسرائیل، متحد نزدیک کشورش را فراهم کرد.