چاپ

پیام ویژه - شرق /متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
ابوالفضل قربان‌چلی، جوانی ایرانی که در هفته‌های گذشته به‌عنوان اتباع افغانستانی از کشور رد‌ مرز شد، حالا طبق گفته‌های فعال اجتماعی پیگیر وضعیتش، در هنگام تلاش برای بازگشت به ایران با شلیک مأموران طالبان به پای او دچار مصدومیت شده است. در این مدت تنها تماس‌های کوتاه و نامفهومی داشته که از شرایط سخت او حکایت داشته است.
شلیک به پای ابوالفضل
ابوالفضل قربان‌چلی، کارگر روزمزد 22‌ساله بی‌شناسنامه بلوچ، از تاریخ جمعه 13 بهمن 1402 توسط پلیس سمنان بازداشت و به اردوگاه مرزی سنگ‌سفید در خراسان منتقل شد. پیش ‌از ‌این هم «شرق» در گزارشی با عنوان «خطا در رد مرز» به این موضوع پرداخته بود که بعد از اردوگاه هم به افغانستان رد مرز می‌شود. طبق گفته‌های فعال اجتماعی پیگیر ماجرا، برای کارکنان اردوگاه ایرانی‌بودن ابوالفضل ثابت شده بود اما برای آزادی او اقدامی صورت نگرفت. در آخر پس از رد مرز، با وجود تلاش برای برای بازگشت به کشور خودش، با شلیک مأموران طالبان به پای او دچار آسیب می‌شود.
شرایط سخت او
زهره صیادی، فعال اجتماعی درباره شرایط این جوان به «شرق» می‌گوید: «بعد از اینکه ابوالفضل به افغانستان رد مرز می‌شود، با تلگرام یک فرد افغانستانی تماس خیلی کوتاهی با من گرفت که صدای بریده‌بریده و نامفهومی داشت. تنها چیزی که از تماسش متوجه شدم، این بود که از مرز بیرون رفته و لباس گرم و پول به همراه ندارد. همچنین قصد برگشت به ایران را داشته اما این کار مستلزم پرداخت 15 میلیون پول بوده است. از ابوالفضل خواستم تا دوباره با من تماس بگیرد یا فایل صوتی بفرستد که من بتوانم با او ارتباط داشته باشم اما در بی‌خبری مطلق ماندم تا چند روز قبل که تماس داشت و گفت تلاش داشته به مرز ایران نزدیک شود اما از طرف سربازهای طالبان به پای او شلیک شده است. برای من مهم بود بدانم میزان آسیبی که به پای او وارد شده چه اندازه است یا اینکه توانسته برای درمان اقدام کند ولی تماس ما با هم ناتمام ماند».
صیادی اضافه می‌کند: «بعد از آن حدود دو تا سه روز قبل فردی از افغانستان تماس گرفت تا من پول را برای اینکه ابوالفضل به ایران برسد واریز کنم، این موضوع از نگرانی‌های من اندکی کم کرد از این جهت که پس این پسر زنده است که توانسته از طریق فردی دیگر پیامی به ما برساند. از طرفی من از این آقا که تماس گرفته بود، درخواست کردم تا راهی ایجاد کند من با ابوالفضل ارتباط برقرار کنم یا حداقل یک پیام صوتی از خودش برای من بفرستد که ما راهی ایجاد کنیم به خانه و آشیانه‌اش برگردد. بعد از آن دیگر هیچ خبری از ابوالفضل نشد و ما هنوز چشم‌به‌راه تماس این پسر جوان هستیم».
همیشه سرگردان
در سال‌های اخیر به مرور بر تعداد مهاجرت افراد از کشورهای در‌حال‌توسعه به کشورهای پیشرفته‌تر افزوده شده است. در‌این‌بین با افزایش نابسامانی‌های افغانستان، مهاجرت آنها به ایران هم بیشتر شده و در پی آن بسیاری امکان پیدا می‌کنند تا خود را به کشورهای اروپایی برسانند و برخی دیگر در ایران می‌مانند. با‌این‌حال بسیاری از آنها به دلیل حضور غیر‌قانونی در کشور، دستگیر و از کشور اخراج می‌شوند. در این سال‌ها فعالان اجتماعی و کارشناسان‌ بارها درباره شرایط سخت و رفتار قهری برخی اردوگاه‌ها با این اتباع گفتند و بارها پیش آمده که ایرانی‌های بدون شناسنامه هم همراه با اتباع از کشور رد مرز شوند که برگرداندن ایرانی‌ها به کشور خودشان، با چالش‌های فراوانی همراه خواهد بود.