چاپ

پیام ویژه - همشهری / در آستانه فصل بازگشایی اولیای دانش‌آموزان گلایه دارند که نه حق انتخاب کیفیت پارچه را دارند و نه محل دوخت و تهیه لباس‌ها را و همه چیز دستوری است.
هرساله در آستانه بازگشایی فصل مدارس قصه الزام خانواده‌ها به تهیه لباس فرم از فروشگاه‌های طرف قرارداد مدارس تکرار می‌شود. در پاسخ به این اعتراضات مسئولان آموزش و پرورش سعی می‌کنند با پناه گرفتن پشت دستورالعمل‌های ابلاغی خود به مدارس در برابر گلایه‌ها و اعتراضات خانواده‌ها در امان باشند، اما در نهایت این خانواده‌ها هستند که قربانی این قصه تکراری می‌شوند. تاریخچه ورود یونیفرم‌های یکسان به مدارس را که ورق می‌زنیم به دوران قبل از انقلاب می‌رسد اما بعد از انقلاب مدتی به فراموشی سپرده شد و مجددا اواسط دهه70 و اوایل دهه80 قرار شد به جای روپوش‌های سرتا پا سیاه و سرمه‌ای دخترانه و لباس‌های رنگارنگ پسرانه، دانش‌آموزان از یونیفرم‌های یکسان استفاده کنند. این تصمیم همان و باز شدن پای تولیدها و عرضه‌کننده‌های یونیفرم‌های مدرسه به بازار و ورود رنگ‌ها به مدارس همان!
هرچند زور فعالان این حوزه به کارگروه مد هم چربید و این دستورالعمل هیچ‌وقت براساس نظام واحدی تدوین نشد تا مدارس در انتخاب رنگ، طرح و مدل مطابق با استانداردهای تعریف شده دست‌شان حسابی باز شود و هر مدرسه ‌ساز خودش را در فرم پوششی بزند؛ اینجا بود که دردسر والدین شروع شد.
لباس‌های گران و بی‌کیفیت
اولیا معتقدند نه حق انتخاب کیفیت پارچه را دارند و نه محل دوخت و تهیه لباس‌ها را و همه‌چیز دستوری است! مسعود ابراهیمی، پدر یک دانش‌آموز تهرانی در منطقه17 است که مجبور است برای تهیه لباس فرم دخترش مبلغ 350هزار تومان را به یک تولیدی مستقر در سرای محله خانی‌آباد شمالی پرداخت کند. او با اظهار گلایه از این وضعیت می‌گوید مدرسه صرفا اعلام کرده با مراجعه به این سرای محله و پرداخت 350هزار تومان برای دریافت لباس فرم اقدام کنیم. درحالی‌که از اعلام رنگ لباس‌ها خودداری می‌کنند مبادا خانواده‌هایی که توان دوخت لباس‌ها را شخصا دارند اقدام به این کار کرده و از سود تولیدکننده کم شود. او با اشاره به انتشار اخبار و اطلاع‌رسانی‌های مختلف درخصوص ممنوعیت پرداخت هرگونه هزینه در مدارس دولتی هنگام ثبت‌نام معتقد است، وزارت آموزش و پرورش دائما از ممنوعیت‌های پرداخت هزینه و الزام نکردن خانواده‌ها به تهیه لباس فرم سخن می‌گوید اما آنچه ما در مدارس با آن روبه‌رو هستیم شرایط متفاوتی است.
طی 2سال کرونا هم که مدارس تعطیل بود طرح الزام خانواده‌ها به تهیه لباس فرم در برخی مدارس تعطیل نبود. این حرف‌های مادر یک دانش‌آموز دوره ابتدایی است که می‌گوید: «‌طی 2سال گذشته به الزام مدرسه لباس تهیه کردیم اما بچه‌ها روزهای انگشت‌شماری را مدرسه رفتند. حالا در مقطع بالاتر به بهانه تغییر رنگ لباس در پایه بعدی دوباره مجبور به تهیه لباس هستیم. هر دست لباس هم کمتر از 300هزار تومان نیست حالا شما فکرش را کنید خانواده‌ای با 2 تا 3دانش‌آموز تکلیفش در این شرایط چیست؟‌»
زهرا حسینی، مادر دانش‌آموز مقطع اول متوسطه است. او گلایه‌مند همین موضوع است و می‌گوید لباس‌هایی که با صرف هزینه‌های هنگفت 400 تا 500هزارتومانی برای این مقطع باید خریداری کنیم کاملا پلاستیک است و بچه‌ها در کلاس‌های گرم مدرسه با این لباس‌ها کلافه می‌شوند.
تجارتی پرسود
یکی از والدین دانش‌آموزان در منطقه10 تهران هم می‌گوید: در کوچه مدرسه‌ای که پسرم را ثبت‌نام کرده‌ام سراسر مدارس مقاطع مختلف فعالیت دارند و طی پرس‌وجویی متوجه شدیم تمام مدارس خانواده‌ها را به خرید لباس فرم الزام کرده‌اند من دوره‌های تحصیلی دیگر را نمی‌دانم اما مطلع هستم امسال در دوره ابتدایی 8میلیون و 790هزار و 254نفر در سراسر کشور ثبت‌نام کرده‌اند که اگر تنها نیمی از این دانش‌آموزان به‌طور میانگین 200هزار تومان بابت لباس فرم پرداخت کرده باشند، رقمی معادل 879 میلیارد و 25میلیون و 400هزارتومان می‌شود! و این گوشه کوچکی از تجارت لباس یونیفرم در آستانه فصل بازگشایی مدارس است! این در حالی است که اگر دانش‌آموزان مقاطع بالاتر و لباس‌های گران‌تر را محاسبه کنیم، رقم جابه‌جا شده در این بخش بسیار چشمگیر و قابل تأمل خواهد بود.
براساس دستورالعمل اجرایی ثبت‌نام دانش‌آموزان در سال تحصیلی 1402‌ـ 1401، مدیران مدارس مجاز به عقد هیچ‌گونه قراردادی با تولیدکنندگان لباس فرم دانش‌آموزی نیستند. دریافت کل مبلغ هزینه لباس فرم فقط توسط تولیدکننده براساس قیمت‌های اعلام شده اتحادیه و نرخ نامه مورد تأیید ادارات صنعت، معدن و تجارت و به‌طور مستقیم از اولیا خواهد بود.