چاپ

پیام ویژه - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
علی‌اکبر قاضی‌زاده| سال‌هاست می‌گویم که تحمل مسوولان اجرایی در برابر انتقاد نباید تا این حد اندک باشد که با هر خرده‌گیری و انتقاد و حتی توهین، برآشفته شده و به دستگیری و بازداشت معترضان اقدام کنند. همچنان در این دهه‌ها عقیده دارم که فضای شفاف، بیش از آنکه به نفع مطبوعات و مردم باشد، به نفع کارگزاران و مدیران اجرایی است، چون با اطلاع‌رسانی شفاف، می‌توانند اشتباهات‌شان را تصحیح کرده و با مردم همدلی و همراهی کنند. کشورهایی مثل ما، نیاز به حمایت مردم داریم. همین امروز که با شما صحبت می‌کنم، کشور ما از بابت تهدیدات بیرونی و درونی در خطر است. دولت ما نیاز به حمایت مردم دارد و نباید فکر کند که فقط با گرفتن و در بند کردن می‌تواند به کار خود ادامه دهد. کمی به مردم گوش دهد و کمی انتقاد مردم را تحمل کند و کمی بیش از امروز، روزنامه‌نگاران را در انتشار حوادث و وقایع و واقعیت‌های اطراف محق بداند. وظیفه روزنامه‌نگار انعکاس خبر است. شغل روزنامه‌نگار گشتن و پیدا کردن نکته‌ها و انتشار آنهاست. نوشتن، گناه روزنامه‌نگار نیست. چرا فکر می‌کنیم کسانی مقصرند که خبر می‌دهند؟ آنها بنا بر وظیفه‌ای که دارند، اطلاع‌رسانی می‌کنند. بگردیم دنبال کسانی که واقعا گناهکارند. اطلاع‌رسانی گناه نیست. من نمی‌دانم امروز از بچه‌های روزنامه‌نگار چه کسانی بازداشت شده‌اند، اما امروز هر کسی یک گوشی تلفن همراه از نوع اندروید یا یک لپ‌تاپ با کیفیت خوب یا ‌ای‌پد توانمند داشته باشد، بالقوه یک روزنامه‌نگار است.
اتفاقا کسانی که در انتشار اخبار وقایع دچار مشکل می‌شوند، همین کسانی هستند که آموزش این حرفه را ندیده‌اند. کسی که در فلان شهرستان یا فلان شهر یا فلان محله تهران، اخباری را انتشار می‌دهد که این اخبار خیلی زود هم مشتری پیدا می‌کند و لایک می‌خورد، این فرد اصلا روزنامه‌نگار نیست ولی در یک تعریف کلی، این فرد را هم در ردیف روزنامه‌نگار قرار می‌دهند و با همه آنها برخورد می‌کنند. به خوانندگان این متن بگویم که روزنامه‌نگاران حرفه‌ای، معمولا از این تندروی‌ها برکنارند مگر در شرایطی که لازم ببینند. البته متاسفانه در جامعه ما گروهی از رسانه‌های همسو کاملا آزادند که هر چه می‌خواهند علیه دیگران بنویسند و کسی با آنها کاری ندارد در حالی که منتقدان همیشه زیر تیغ هستند. من در این چند روز، اخبار منتشر شده را بررسی کردم. خیلی اوقات متاسفانه اخباری در فضای مجازی منتشر می‌شود که معیارهای روزنامه‌نگاری در آن رعایت نشده و خیلی اوقات دیدم که نویسندگان اخبار، شنیده‌ها را با ذهنیت‌های خودشان ادغام کرده و شکل خبری به آن داده‌اند و همین نوشته‌ها در صدها هزار یا میلیون‌ها بار دست به دست شده. اگر یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای بخواهد خبر بنویسد، برای صحت آن پرس‌وجو می‌کند تا حقیقت را نوشته باشد. جوانانی که در فضای مجازی اطلاع‌رسانی می‌کنند، مثل ما روزنامه‌نگاران مقید به معیارهای خبری و آموزه‌ها نیستند و فقط دنبال پر کردن ادمین و بالا رفتن نوبت مراجعه می‌گردند. آنها هیچ توجهی به رعایت ارزش‌های خبری و عناصر خبر ندارند. می‌شود بیشتر به حرف مردم گوش داد. به حرف این جوان‌ها که احساساتی هستند ولی خیلی پاکند. من دریغم می‌آید آنها را متهم و زندانی حساب کنم یا در خیابان با آنها برخوردهای سخت با باتوم داشته باشم. توصیه مجدد من این است که مسوولان اجرایی ما تحمل‌شان را بیشتر کنند و با شکیبایی به حرف و خواسته‌های مردم گوش دهند و حداقل با مردم همدلی کنند. هر منتقدی را در صف دشمن و خودفروخته و صفت‌هایی که برمی‌شمارند برای بچه‌های ما قرار ندهند. بچه‌های ما مملکت‌شان را دوست دارند. اینها از خود ما هستند. اینها از مریخ نیامده‌اند. مثل بچه‌های خودمان و مثل خانواده خودمان به آنها احترام بگذاریم. این سخت‌گیری‌ها ما را به جایی نخواهد رساند غیر از اینکه شرایط را بدتر کند و خشونت‌ها را گسترش بدهد.