بزرگنمايي:

پیام ویژه - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
سمیه متقی| عباس سلیمی‌نمین از چهره‌های اصولگرایی است که طبیعتاً علاوه بر زاویه داشتن با جریان اصلاحات به عنوان رقیب اصلی این جریان در عرصه سیاسی کشور، تشکل‎هایی مانند نهضت آزادی و جبهه ملی را هم همانند همسنگری‎هایش برنمی‎تابد و البته شاید اگر در ابتدای بحث و تورق کتاب تنها مواردی مانند انتخاب چالش‌های مطرح شده در کتاب و محتوای آن سوالاتی را برای خواننده درباره گزینش مطالب ایجاد می‎کرد، اما حضور در این جلسه و سخنانی که در آن مطرح شد به شکل عجیبی نگرانی درباره نوع تاریخ‎نگاری این دسته از افراد که علقه سیاسی خاصی دارند و تاکید بر بی‌طرفی نگارش را در جایگاه یک نویسنده مطرح می‎کنند، قوت می‎دهد و این نگاه را تقویت می‎کند که برای نگاه بی‌طرفانه یا فراجناحی به عنوان یک مورخ واقعاً نیاز به تلاش‎ها و تمرین‎های بسیار است.
مراسم رونمایی از کتاب «چالش‎های تاریخ، چرخش قلم و سخن در سیر تاریخ» روز گذشته با حضور چهره‎های سیاسی- فرهنگی از جمله مرتضی اشراقی، حسین صفارهرندی، وزیر فرهنگ و ارشاد در دولت دوم احمدی‌نژاد، موسی حقانی، رئیس مؤسسه تاریخ معاصر ایران، رضا پورحسین، رئیس دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران برگزار شد. قرار بر این بود مرتضی الویری، فعال سیاسی پیش از پیروزی انقلاب که در سال‌های 78 تا 80 شهردار تهران بود نیز در این جلسه به عنوان سخنران حضور پیدا کند که پیش از شروع جلسه اعلام کرد که در رونمایی کتاب شرکت نمی‎کند.
عدم حضور او و مباحثی که از سوی سلیمی‌نمین در این زمینه مطرح شد، بالغ بر نیم ساعت از وقت جلسه را به خود اختصاص داد. البته این رخداد و واکنش‎ها به آن در طی این جلسه که در ادامه به اتهام واضح دروغ‌گویی به اعضای نهضت آزادی نیز تسری پیدا کرد، خود قابلیت این را داشت که محور بحث بعدی درباره همین کتاب و نگرانی درباره نحوه بیان تاریخ از سوی چنین چهره‎هایی شود.
به هر حال عباس سلیمی‌نمین از چهره‌های اصولگرایی است که طبیعتاً علاوه بر زاویه داشتن با جریان اصلاحات به عنوان رقیب اصلی این جریان در عرصه سیاسی کشور، تشکل‎هایی مانند نهضت آزادی و جبهه ملی را هم همانند همسنگری‎هایش برنمی‎تابد و البته شاید اگر در ابتدای بحث و تورق کتاب تنها مواردی مانند انتخاب چالش‌های مطرح شده در کتاب و محتوای آن سوالاتی را برای خواننده درباره گزینش مطالب ایجاد می‎کرد، اما حضور در این جلسه و سخنانی که در آن مطرح شد به شکل عجیبی نگرانی درباره نوع تاریخ‎نگاری این دسته از افراد که علقه سیاسی خاصی دارند و تاکید بر بی‌طرفی نگارش را در جایگاه یک نویسنده مطرح می‎کنند، قوت می‎دهد و این نگاه را تقویت می‎کند که برای نگاه بی‌طرفانه یا فراجناحی به عنوان یک مورخ واقعاً نیاز به تلاش‎ها و تمرین‎های بسیار است.