بزرگنمايي:

پیام ویژه - کیهان /متن پیش رو در اطلاعات منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
دولت ترامپ دیگر فاقد ابزارهای مؤثر فشار همزمان بر ایران و چین است و در حالی که علیه چین جنگ تعرفه‌ای آغاز کرده نمی‌تواند سیاست تحریم نفت ایران را نیز در کنار آن پیش ببرد.
دویچه وله وبسایت رسمی دولت آلمان با بیان این تحلیل تأکید کرد دولت آمریکا، اهرم‌های مؤثر خود برای توقف صادرات نفت ایران را از دست داده.
دویچه وله در پاسخ این پرسش که « آیا ترامپ می‌تواند صادرات نفت ایران به چین را متوقف کند؟»، نوشت: دولت ترامپ در دوره اول ریاست وی توانست صادرات نفت خام ایران را در سال شیوع کرونا به زیر 400 هزار بشکه نفت در روز برساند اما اکنون شرایط پیچیده‌تر شده و ترامپ قادر به این کار نیست. با وجود همه فشارها و تحریم‌ها ایران توانسته صادرات نفت خود به چین را به عنوان بزرگ‌ترین خریدار عمده‌اش، حفظ و حتی تقویت کند.
ایران خود را با تحریم‌ها تطبیق داده و حتی صادرات خود را با وجود فشار فزاینده تحریمی افزایش هم داده است. به گفته شرکت‌های تخصصی همچون «کپلر» و «وورتکسا»، علی‌رغم تلاش‌های ایالات متحده برای متوقف کردن تجارت نفتی ایران، تهران همچنان بین 1.2 تا 1.5 میلیون بشکه در روز نفت خام صادر می‌کند. این نشان‌دهنده بهبودی شدیدی از اواسط سال 2020 است، زمانی که ترکیبی از تحریم‌ها و همه‌گیری کووید-19 صادرات نفت ایران را به زیر 400 هزار بشکه در روز رساند.
چین با وجود تهدید تحریم‌های آمریکا به عنوان ثابت‌ترین خریدار نفت ایران ظاهر شده است. تحلیلگران تخمین می‌زنند که تهران سالانه بین 30 تا 40 میلیارد دلار از فروش نفت خود درآمد کسب می‌کند.
کارشناسان می‌گویند ادامه صادرات نفت ایران متکی به شبکه پیچیده‌ای از عملیات‌های مخفی است که صنعت گسترده‌ای در بازار خاکستری را تشکیل می‌دهد. نفتکش‌ها اغلب با خاموش کردن فرستنده خود برای فرار از شناسایی غیرقابل ردیابی می‌شوند.
نفت اغلب بین کشتی‌ها در دریا منتقل می‌شود تا مبدأ خود را پنهان کند و کشتی‌ها به طور معمول نام، پرچم و ثبت را تغییر می‌دهند تا سردرگمی ایجاد کنند. در بسیاری از موارد، اسناد و مدارکی جعل می‌شود تا به دروغ نشان دهد که منشأ نفت کشورهایی مانند عراق یا مالزی است.
بیشتر ناوگان موسوم به «ناوگان سایه» متشکل از نفتکش‌های فرسوده‌ای است که تحت پرچم‌های مختلف حرکت می‌کنند و فاقد بیمه‌نامه مناسب هستند. بسیاری از آنها پیشتر برای اسقاط کردن فروخته می‌شدند و دیگر تحت پوشش بیمه‌های بین‌المللی نیستند.
پالایشگاه‌های چینی نیز از مزیت تخفیف سود می‌برند، در حالی که پکن از به رسمیت شناختن تحریم‌های آمریکا علیه ایران امتناع می‌ورزد. این صنعت سایه پر رونق، زنگ خطر را در واشنگتن به صدا درآورده است، جایی که مقامات هشدار می‌دهند که شکاف‌های اجرائی- به ویژه در آسیای جنوب شرقی- سیاست تحریم‌های جهانی را تضعیف می‌کند.
مقامات ایالات متحده از شرکای منطقه‌ای خواسته‌اند تا نظارت خود را بر تجارت دریایی و انتقال نفت تشدید کنند، اما همسویی‌های سیاسی و اقتصادی این همکاری را پیچیده می‌کند. برای مثال، مالزی روابط نزدیکی با ایران و چین دارد و ظرفیت‌های اجرائی در منطقه بسیار متفاوت است.
به این چالش‌ها، موانع فنی در ردیابی محموله‌ها هم اضافه می‌شود. ماهیت مخفیانه این عملیات، همراه با عدم اجرای هماهنگ دریایی، رهگیری و توقف جریان نفتی را بسیار دشوار می‌کند و فقط ایران نیست که درون این شبکه پیچیده خاکستری نفت می‌فروشد. شبکه جهانی نفتکش‌های سایه به یک تجارت چند میلیارد دلاری پررونق تبدیل شده است. 
ونزوئلا و روسیه- هم تحت تحریم‌های آمریکا و هم تحت تحریم‌های بین‌المللی- از یک نام مبهم استفاده کرده‌اند و از تاکتیک‌هایی مانند جعل مبدأ و انتقال کشتی به کشتی برای حفظ جریان نفت به سوی خریداران استفاده می‌کنند.
ایالات متحده اهرم فشار خود را از طریق جنگ تعرفه از دست داده است. حتی اجرای تهاجمی‌تر تحریم‌ها نیز برای توقف کامل تجارت نفت ایران کافی نخواهد بود. ایالات متحده اکنون با چالش عمیق‌تری مواجه است: این کشور اهرم فشار بر چین، مقصد اصلی صادرات نفت خام ایران را از دست داده است. قبل از روی کار آمدن ترامپ، خریداران چینی محتاط‌تر به نظر می‌رسیدند و به خطرات ناشی از تحریم‌های احتمالی ایالات متحده توجه داشتند. اما این محاسبات پس از آغاز یک جنگ تعرفه‌ای گسترده علیه پکن توسط واشنگتن تغییر کرده است. از منظر پکن، هزینه‌های اقتصادی گسترده‌تر جنگ تعرفه‌ها بسیار بیشتر از خطرات مرتبط با هریک از تحریم‌هاست.
بازار