بزرگنمايي:

پیام ویژه - جام جم / مردی که پس از درگیری با پسر معتادش او را با ضربه‌های چاقو کشته بود، در دادگاه مدعی دفاع مشروع از جان خودش شد.
رسیدگی به این پرونده از آخرین روزهای سال 1402 و با قتل مرد جوانی در جنوب تهران آغاز شد. مردی 61ساله وارد کلانتری مولوی تهران شد و به ماموران گفت مرا بازداشت کنید، پسرم را کشته‌ام. ماموران اظهارات اولیه او را ثبت کرده و به خانه‌اش در طبقه اول ساختمانی در خیابان مولوی تهران اعزام شدند. خانه به‌هم‌ریخته بود. مادر خانواده کنار جسد پسر 37ساله‌اش که در اتاق نشیمن افتاده بود نشسته و گریه می‌کرد. پسر جوان براثر اصابت 14ضربه چاقو به قتل رسیده و چاقوی خون‌آلود کنارش بود. موضوع این قتل به بازپرس کشیک قتل دادسرای جنایی تهران گزارش شد.
بازار
مادر مقتول در تحقیقات گفت: پسرم فرشید همیشه ما را اذیت می‌کرد. بیکار بود و به ما زور می‌گفت و وسایل خانه را به‌هم‌می‌ریخت. اذیت‌هایش تمامی نداشت. عصر روز حادثه نیز با من و پدرش درگیر شد و قصد جان‌مان را داشت که فرار کردم و رفتم از همسایه‌ها کمک بگیرم. وقتی برگشتم دیدم که شوهرم او را کشته است.
پدر مقتول هم در اعترافاتش گفت: پسرم سال‌ها بود که کار نمی‌کرد و هزینه زندگی‌اش را من تامین می‌کردم. هرچه به او می‌گفتم کاری برای خود پیدا کن، قبول نمی‌کرد و زور می‌گفت. پسرم حتی از دیگران پول قرض یا نزول می‌گرفت و خرج خودش ‌می‌کرد و بعد طلبکارانش می‌آمدند پول‌های‌شان را از من می‌خواستند. شب قبل از حادثه نیز دوباره پول زور خواست که ندادیم و به جان‌مان افتاد و به‌شدت من و همسرم و خواهرش را کتک زد و قصد جان‌مان را داشت که موفق نشد. وسایل خانه را به‌هم‌ریخت و در اتاق خواب را شکست و بعد فرار کرد و رفت. عصر روز حادثه دوباره برگشت تا پول بگیرد. همسرم فرار کرد تا کمک بیاورد.
متهم به قتل ادامه داد: من و پسرم درگیر شدیم که چاقویی از آشپزخانه برداشت و با آن به من حمله‌ور شد. در جدال با او، چاقو را گرفتم و در اوج عصبانیت و خشمی‌ که از پسرم داشتم با همان ‌چاقو ضربه‌هایی به او زدم که فوت شد. بعد هم رفتم کلانتری و خودم را تسلیم کردم.
با تکمیل تحقیقات، پرونده به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد و متهم چندی قبل پای میز محاکمه ایستاد و گفت از خود دفاع کرده است.
قضات دادگاه هم عمل او را دفاع مشروع تشخیص دادند، اما این رأی در دیوان عالی کشور نقض شد و برای رسیدگی دوباره به دادگاه بازگشت. متهم در شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و در دفاع از خود گفت: من اتهام قتل عمدی را قبول ندارم. فقط از خودم دفاع کردم. روز حادثه پسرم با چاقو به من حمله کرد. برای نجات جانم چاقو را از او گرفتم و چند ضربه به بدنش زدم.
رئیس دادگاه: وقتی چاقو را از او گرفته بودی، چه ضرورتی بود به او ضربه بزنی؟
متهم: امکان داشت چاقو را از من بگیرد و مرتکب قتلم شود.
مرد سالخورده ادامه داد: همسر و دخترم بیمار هستند و من از آنها مراقبت می‌کنم. پسرم خانه‌مان را به قیمت پایین فروخت و الان مستاجر هستیم. ماندن من در زندان، همسر و دخترم را با مشکل روبه‌رو می‌کند.
همسر این مرد هم او را در دادگاه بخشید و گفت: زندانی‌شدن همسرم ما را در زندگی با مشکل روبه‌رو می‌کند.
پس از دفاعیات متهم، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.