بزرگنمايي:

پیام ویژه - همشهری / «امنیت عاریتی» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
یکم، 2جمله معروف از ترامپ درباره کشورهای عربی وجود دارد؛ یکی همان گاو شیردهی است که چند سال پیش به عربستان گفت و یکی هم همین جمله‌ای که در سفر اخیر به یکی از کشورهای عربی گفت که بدون آمریکا 2هفته هم دوام نمی‌آورید.
دوم، در ادبیات نظری‌ وابستگی یک جمله معروف وجود دارد که می‌گوید توسعه‌یافتگی در توسعه‌نیافتگی است. به سخن دیگر، روی دیگر توسعه‌یافتگی برخی کشورها در توسعه‌نیافتن برخی کشورهای دیگر است. حالا برگردید به بند اول. 2جمله ترامپ کنار هم همین نظریه وابستگی است؛ «گاو شیرده» روی دیگر «دوام‌تان با ماست».
سوم،‌ 12میلیارد دلار صادرات نفت عربستان به آمریکاست و در قبال آن 19میلیارد دلار وارد می‌کند. 80درصد کالای مصرفی عربستان واردات از آمریکاست. طی چند سال گذشته میزان سرمایه‌گذاری آمریکا در عربستان 15میلیارد دلار بود و میزان سرمایه‌گذاری عربستان در آمریکا 600میلیارد دلار. تنها 135میلیارد دلار از آمریکا تسلیحات وارد کرده است؛ بزرگ‌ترین قرارداد خرید اسلحه.
به اعداد و توازن و مقایسه آنها توجه کنید تا مسائل روشن شود.
بازار
چهارم، وضعیت امارات نیز از این بهتر نیست؛ برای سرمایه‌گذاری در آمریکا رقابت می‌کنند. اگر عربستان 600میلیارد دلار سرمایه‌گذاری می‌کند، او باید 1200میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کند. چرا؟ تا دل ارباب را به ‌دست آورد. تضمین؟ هیچ. ممکن است بایدن بعد از ترامپ بیاید و هواپیمای اف-35 را که ترامپ وعده داده بود، ندهد که نداد. اما سفیر امارات در واشنگتن همچنان با افتخار می‌گوید 3000سرباز آمریکایی از ما محافظت می‌کنند.
پنجم، امنیت عاریتی چیست؟ امنیتی که درون‌زا نیست و خارج از مرزهای یک کشور تعیین تکلیف می‌شود؛ امنیتی که بند به تصمیم‌گرفتن یا نگرفتن دیگر کشورهاست. مبادله نامتوازن و نامتقارن اقتصادی ناشی از همین نگرانی برای امنیت است. ارباب نباشد، امنیت‌شان به خطر می‌افتد.
ششم، توافق ابراهیم در امارات با فشار آمریکایی‌ها بسته شد تا رژیم صهیونیستی را به رسمیت بشناسند. احدی در امارات حق اعتراض نداشت. احدی اعتراض کرد و 5سال زندان و احدی مصری از مهاجران اعتراض کرد و ظرف 48ساعت از امارات اخراج شد. همان زمان یک نظرسنجی آمریکایی نشان می‌داد 80درصد مردم امارات با این توافق مخالفند اما ناچار بودند سکوت کنند.
هفتم، سرنوشت امنیت عاریتی، وابستگی است؛ پایش برسد عزت و انسانیت‌شان را هم ناچارند بدهند. حالا روشن شد چرا در مقابل جنایات غزه منفعلند؟
هشتم، راز در چشم‌کردن برج خلیفه و دوبی‌مال روشن است؛ برق بزنند تا تاریکی‌ها دیده نشود.
نهم، سعدی علیه‌الرحمه از 2برادر گفت که یکی خدمت سلطان کردی و دیگر به زور بازو نان خوردی... توانگر گفت درویش را که‌ چرا خدمت نکنی تا از مشقّتِ کار کردن برهی؟...دیگری گفت: تو چرا کار نکنی تا از مذلت خدمت رهایی یابی؟ که خردمندان گفته‌اند: نان خود خوردن و نشستن، به که کمرشمشیر زرین به‌ خدمت بستن.
دهم، از برادر اهل خدمت نزد سلطان، نسلی تربیت می‌شود که به‌ناچار و از سر ذلت مقابل کدخدای موهوم رقص‌مو می‌کند و از برادری که اهل مشقت است و اتکا به زور بازو، نسلی تربیت می‌شود که از سر عزت، دامن شهید‌پروری دارد.
این هم فرق ما و آنها؛ کافی نیست؟