روایت خبرنگار نیویورک‌تایمز از سفر به تهران؛ ماه‌های سرنوشت سازی در انتظار ایران است

پیام ویژه - انتخاب / دکلان والش در نیویورک‌تایمز نوشت: گرفتن ویزا برای روزنامه‌نگاران به ایران بسیار دشوار است. اما من اخیراً توانستم حدود یک هفته در تهران بگذرانم و در لحظه‌ای حساس ــ پس از جنگ دوازده‌روزه ایران با اسرائیل ــ وضعیت کشور را بررسی کنم.
در ادامه این مطلب آمده است: نشانه‌های ظاهری جنگ رو به محو شدن است، اما هیچ‌کس باور ندارد که واقعاً پایان یافته باشد.
من با اقشار مختلفی از مردم صحبت کردم. آن‌ها احساسی مشترک از نگرانی نسبت به آینده داشتند. اما در طول اقامتم در تهران، تفاوت‌های بسیار زیادی هم دیدم.
به یادبودی برای یکی از ژنرال‌های ایرانی کشته‌شده در حمله اسرائیل رفتم. عزاداران پی‌درپی وارد می‌شدند و توسط فرماندهانی که خودشان جایگزین ژنرال‌هایی بودند که تنها چند هفته پیش توسط اسرائیل کشته شده بودند، خوش‌آمدگویی می‌شدند. یکی از مردان در میان جمعیت به من گفت: «خونم از خشم می‌جوشد.» 
این تصویری آشنا از ایران است که جهان اغلب می‌بیند. اما همه واقعیت کشور این نیست.
ایران کشوری جوان است، با میانگین سنی 33 سال و جمعیتی که به‌رغم محدودیت‌های دولتی، از طریق اینترنت به‌شدت به جهان بیرون متصل است. و در برخی مکان‌ها، مانند یک کافی‌شاپی که بازدید کردم به نام «کافه گودو» (نام گرفته از نمایش‌نامه ساموئل بکت)، می‌توان ایرانیان جوانی را یافت که دیدگاه‌های بسیار متفاوتی درباره کشورشان دارند. هرچند دولت مترجم ما را تأمین کرده بود، بسیاری از مردم با صراحتی شگفت‌انگیز صحبت کردند.
بسیاری از ایرانیان از رویارویی با غرب که انزوا و تحریم‌های سنگین را به‌همراه داشته، خسته شده‌اند. اما در حالی‌که خواهان تغییرند، نمی‌خواهند این تغییر توسط نیروهای نظامی خارجی ــ به‌ویژه اسرائیل و ایالات متحده ــ بر آن‌ها تحمیل شود. به همین دلیل امید برخی رهبران اسرائیل ــ که گمان می‌کردند جنگ ممکن است یک شورش مردمی را برانگیزد ــ به‌شدت بی‌پایه و اشتباه از کار درآمد.
با این حال شرایط شخصی بسیاری از مردم دشوار است. در ماه‌های اخیر، مردم با کمبود آب و برق دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ چیزی که پیش‌تر هرگز تجربه نکرده بودند. حتی فراتر از موضوع سیاست، آنان احساس خستگی و فرسودگی دارند.
بازار
نبرد با اسرائیل فعلاً متوقف شده است، اما در میان ایرانیان این انتظار وجود دارد که وضعیت موجود پایدار نخواهد ماند. مسئولان کشور با انتخاب‌های دشواری روبه‌رو هستند، به‌ویژه در مورد برنامه هسته‌ای. فکر می‌کنم ماه‌های آینده می‌تواند بسیار سرنوشت‌ساز باشد.